Heaven Shall Burn

...No więc to było tak: w sobotę zaczęłam coś pisać. Ale że nie byłam do końca zadowolona z rezultatów, I got a bit discouraged i smęciłam przez całą niedzielę, spędzając w sumie 11 godzin w internecie. Około 21 odkleiłam się w końcu od niego, poszłam się zdrzemnąć (typowa strategia Goku: spanie przed snem) i obudziłam się przed północą. Po czym wstałam i napisałam 5 drabli. A oto one:



( Przyszłość - Susumu [G] )
( Najważniejsze - Susumu. Komamura/Tousen [PG] )
( Troska - Renji, Zabimaru [PG] )
( Oczekiwanie - Aizen/Gin [PG-13] )
( Burning bridges - Tousen [PG] )( Inne światy - Holmes + Watson, Shunsui/Ukitake [PG] )

...Ponieważ nie podoba mi się to, co zrobił ze Starkiem Tite. I wolę, żeby zakończyło się to tak:



                                                                  Układanki

 

           Pościel dalej wydaje mu się za miękka – zbyt przywykł do obywania się bez niej zupełnie albo spania pośród stosu usypanych na kamiennej podłodze poduszek. Przykrycia szeleszczą wokół niego: Ukitake odwraca się na drugi bok, owijając szczelniej ciepłą kołdrą. Kyouraku śpi spokojniej, jego oddech jest równy i cichy i Stark wsłuchuje się weń teraz – w niezwykły, stabilny rytm, którego nie miał okazji nasłuchiwać nigdy wcześniej.
         Ciało Ukitake – silne mimo trawiącej je cały czas choroby – promieniuje ciepłem. „Jestem bezpieczny” mówi cała postawa śpiącego kapitana „odpoczywam, jest mi teraz dobrze”. Stark nadal czuje się niepewnie; równowaga między nimi trzema jest jeszcze tak nowa i krucha. Ale pragnie... – i przysuwa się bliżej jasnowłosego mężczyzny, odchylając na moment (z drżeniem, którego nie czuł nigdy, nawet na polu walki) brzeg jego kołdry.
        To Kyouraku budzi się, nie Ukitake. Stark czuje drgnienie energii i widzi, że shinigami otwiera oczy. Przez chwilę martwieje; boi się, czy nie nadużył danego mu kredytu zaufania, gościnności, zaproszenia – nie tylko pod dach, ale do wspólnego życia. To wszystko może się tak łatwo skończyć: w milionach momentów może wszystko zepsuć, nie dopasowując się do więzi, która łączy tych mężczyzn już od setek lat.
- Zawsze zawija się w kołdrę – mówi szeptem Kyouraku, jak gdyby dzielił się ze Starkiem jakimś niezwykłym sekretem. – Lepiej go nie budzić, bo...
- Słyszałem – mruczy sennie Ukitake. – Nie strasz go, hmm?
Arrankar patrzy na dwóch kapitanów speszony. Białowłosy mężczyzna odwraca się w jego stronę – miękki, powolny ruch z szelestem przykryć i poszew. Ukitake dotyka go: ciepło dłoni zdaje się przepływać na zimne zawsze ramię.
- Wszystko jest dobrze – mówi Ukitake, przesuwając palcami po nagiej, chłodnej skórze: hipnotyzujący, wabiący do siebie dotyk. Stark czuje na sobie wzrok Kyouraku: rozbawienie, przyzwolenie, satysfakcję. -...Wszystko jest dobrze – powtarza Ukitake, zagarniając arrankara w granice swojej kołdry. W oczach nowego kochanka widzi głód, tęsknotę i niepewność.  – Jest dobrze – mruczy cicho.

Shunsui dotyka ustami skóry na jego plecach.  

 

 

Shunsui, Ukitake i maluchy. Wszystkie cztery XD

Drabl inspirowany tym ślicznym obrazkiem by bosska_ak








Z tygodnia na tydzień bliźniaki stawały się coraz bardziej niespokojne.

Shunsui wyczuwał wyraźnie zmianę ich nastrojów – od radosnego i beztroskiego po pełen napięcia i powagi. Coraz częściej materializowały się, zwłaszcza gdy Jyuushirou zasypiał, z głową na miękkiej poduszce, przykryty kilkoma warstwami koców. Bliźniaki zjawiały się wówczas przy jego boku, jak małe, podobne jak dwie krople wody duchy, zdecydowane nie dopuścić do Jyuushirou nikogo.

Denerwowały się nawet, kiedy go wówczas dotykał – rozluźnionego, pogrążonego w mocnym śnie. „Chyba też mam tu coś do powiedzenia, co?” mruczał, układając się obok swego przyjaciela, który instynktownie, nie rozbudzając się nawet, odwracał się w jego stronę, garnąc się do nowego źródła ciepła.
Trudno było teraz dobrze objąć Jyuushirou: dzieci miały narodzić się niedługo. Shunsui kładł dłoń płasko na dużym brzuchu – nie przyciskając za mocno, bo duchy z miecza zaraz podniosłyby larum. „Przecież mu nic zrobię” mówił szeptem do jaśniejących w pokoju sylwetek. „Jest bezpieczny. Śpi. Nic mu nie grozi.”
Małe duchy patrzyły na niego przez jakiś czas nieprzekonane, lecz potem, gdy Jyuushirou odwracał się w jego stronę, rozluźniały się wyraźnie. Zgodnie zsuwały się z wezgłowia łóżka i siadały na podłodze; po chwili zagłębiały się w lekturze noszonych przy sobie zwoi.
„Tłoczno tu się robi” mówił bezgłośnie Shunsui i ostrożnie sięgał po swój brzeg koca. A Jyuushirou układał się w jego ramionach i uśmiechał się przez sen.






*wilk dostarczający codzienną dawkę cukru ^^* Jakby ktoś jeszcze nie miał okazji zobaczyć, bliźniaki - emanacje miecza Ukitake - wyglądają tak :)

Napisane parę dni temu dla marianek . W ramach dobranocki :)


Tytuł: Zmiana
Autor: Gokuma
Pairing: Byakuya/Renji i Shunsui/Ukitake (w domyśle)
Rating: PG
Ostrzeżenie: mpreg
Timestamp: przed narodzinami Kaoru (drugiego dziecka Kuchikich)






      Byakuya nie zastanawiał się, co będzie nosił w czasie drugiej ciąży. Stroje nigdy zresztą nie należały do rzeczy, które interesowały go w jakimś szczególnym stopniu. Ubrania po prostu były - zamawiane i obstalowywane przez służbę, określone przez tradycję i reguły kodu. Nawet te, które zostały mu sprawione w czasie przed narodzinami Hikaru nie były niczym szczególnym: stanowiły po prostu wariacje jego zwykłych kimon i yukat i uszyte zostały tak, by nie zdradzać, że figura jedynego dziedzica rodu Kuchikich zmienia sie w sposób widoczny.
Byakuya był z tego zadowolony: ciąża nigdy nie była traktowana przez członków Gotei jako coś godnego wojownika; gdyby - choć jeszcze tak się nie zdarzyło - w błogosławionym stanie znalazła się któraś kapitan shinigamich, niechybnie odesłano by ją do mniej istotnych zadań.
       Byakuya nie lubił czuć się słaby; nie znosił też stosowania wobec niego jakiejkolwiek taryfy ulgowej, choć ta - jak twierdziła Unohana - z miesiąca na miesiąc stawała się coraz bardziej potrzebna. Ubrania, które uszyto mu podczas pierwszej ciąży, nie zdradziły jego stanu prawie aż do końca - i Byakuya, widząc w lustrze, że jego wygląd znów zaczyna się zmieniać, po prostu sięgnął po stroje sprzed paru lat - pracowicie schowane i zabezpieczone przed zniszczeniem przez któregoś ze służących.

       I wszystko szło znanym już Byakuyi trybem do czasu, gdy zauważył podczas jednego z zebrań spojrzenie Ukitake Jyuushirou.
Kapitan Ukitake miał już wtedy dwoje własnych dzieci, co zresztą nikogo nie dziwiło: wszyscy po cichu mówili, że jeśli ktoś naprawdę czekał na wynalazek Mayuriego, to właśnie on. Dowódca trzynastej dywizji znany był ze swego pogodnego charakteru; podczas zebrania jednak przypatrywał się Byakuyi krytycznie i - nie wiedzieć czemu - z niezadowoleniem.
       Po zakończeniu obrad białowłosy mężczyzna podszedł do Kuchikiego, który zwlekał z opuszczeniem sali, czekając na wyjście innych. Byakuya, widząc zbliżającego się Ukitake uniósł brew: kapitan trzynastego oddziału rzadko z nim rozmawiał, ich charaktery i poglądy na życie różniły się trochę za bardzo.
Ukitake poczekał, aż wszyscy inni kapitanowie opuszczą salę zebrań; po chwili wspólnego milczenia zapytał cicho:
"...Wstydzisz się tego, Kuchiki-kun?"
Byakuya wzruszył ramionami. Ukitake patrzył na niego jeszcze moment, po czym odszedł; kapitan szóstego oddziału zauważył kątem oka czekającego na Jyuushirou w drzwiach Shunsui.
W ciszy siedział jeszcze przez chwilę bez ruchu. Potem powoli, upewniając się, czy nikt nie patrzy, dotknął swojego brzucha.

Dzień później krawcy klanu Kuchikich otrzymali od dziedzica rodu nowe zamówienie.
 

 

Kolejna zdobycz z foldera, poruszonego przez bosska_ak i marianek . Fanfik X-Menowy. Pairing: dziwny, jak to u mnie zwykle :D


Tytuł: Inności
Autor: Gokuma
Fandom: X-Men
Pairing: Colossus (Piotr Rasputin)/Nightcrawler (Kurt Wagner)
Rating: PG, I think
Dedykacja: wszystkim z f-listy, którzy choć raz czytali kiedyś "X-Mena"...
A/N 1: na początku swojego pobytu w Instytucie Xaviera, Kurt używał holografu, pozwalającego mu ukryć swój nie bardzo ludzki wygląd.
A/N 2: Nightcrawler jest bardzo często w X-komiksach nazywany "elfem"
A/N 3: Colossus, zanim jeszcze stał się Collossusem, mieszkał z rodzicami i siostrą w Matuszce Rosji. A dokładnie - w kołchozie na Syberii (I kid you not)
( Fic under teh cut )

...And it wasn't enough XD Zamiast tego, zakrólikowałam się (czy jest jakaś polska wersja słowa "plotbunny") sama i oto, co z tego wyszło. Czas i miejsce akcji: styczeń zeszłego roku. Powiedzmy, że noc po tym...

( Drabble under teh cut )

Od rana mam pewne zawirowanie czasowe, ponieważ część zegarów w domu została już przestawiona, część nie. To czy jest już "późno", czy jeszcze "wcześnie", zależy  od tego, gdzie spojrzę. Bardzo to rozpraszające : /
Pogoda się poprawiła, całe szczęście: wczoraj lało jak głupie, a dziś już jest słońce i ciepło (choć trochę jeszcze wieje za mocno). Oby tak dalej.


Pod LJ - cutem mały drabl o Yumichice; zamieszczałam go już kiedyś na forum NL, ale nigdy, zdaje się, na LJ:

( Drobiazgi )



    Pokój jest niewielki: mieszczą się w nim tylko dwa futony i wąska, wysoka szafka, opróżniona przez Mizuho z części zimowych ubrań. Zarówno szafka, jak i reszta pomieszczenia, podzielone są na połowę. W jednej z nich, należącej do Ikkaku, nie ma praktycznie nic.

Druga natomiast zastawiona jest doszczętnie.

Stojący zegar w kształcie małej świątyni; kryształowy pojemnik pełen nasion lnu. Lakowana szkatułka, stosik gazet, żółta świeca pachnąca czymś słodkim i intensywnym. Ciężki, szklany wazon, przy nim, tuż pod oknem – drewniana figurka kota. Zwierzak ma przymknięte jedno oko, drugim zaś wpatruje się bystro w małe, kolorowe królestwo rzeczy.

„Po co ci to wszystko?” – pyta Madarame, przesuwając stopą ozdobny futerał na miecz – „Przecież tego nie zabierzesz”.
„Wiem” – odpowiada Yumichika, omijając futon i stając na jedynym wolnym kawałku „swojej” podłogi. Ikkaku wzrusza ramionami i wychodzi z pokoju, zasuwając za sobą drzwi. Ayasegawa zostaje sam, nie licząc niespokojnego Fujikujaku, który dopomina się o kolejną walkę.
„Już niedługo” – mówi do niego w myślach Yumichika i na chwilę zamyka oczy.

A potem zaczyna przekładać rzeczy, robiąc miejsce na kolejne bibeloty.